Tutku
Talepkar iş hayatı, bitmeyen mesai saatleri, “çok acil” işler, “önemsiz“ işler, gelen ve gelmeyen ödemeler, “çok önemli” toplantılar, “müşterinin basite alarak istediğini mi yapmalı yoksa güzel olanı mı ?” diye düşünerek ve öğle aralarında iş konuşarak geçen günler, haftalar, yıllar.
Onca işin içinde bloggerlık yapmak tuhaf ve yorucu bir uğraş olarak gözükebilir, fakat bu alanda çalışan kişilerin ilk başta yani yolun başında sahip oldukları ve yoğun iş hayatı sırasında kaybettikleri 'tutku'yu yeniden kazanmaları için serbest bir alan olarak 'Bloggerlık' ele alınabilir.
'Tutku neydi ya ?'
Aslında cevabı çok basit, cevap için hayatınızda ilk kez bir kamera gördüğünüz veya ilk kez bir kamerayı kurcaladığınız anı hatırlamanız yeterli olacaktır, veya ilk kez bir video kurguladıktan sonra onu izlediğiniz anı hatırlayın, tabi o videoyu izletmek için duyduğunuz heyecanı söylemeye gerek bile duymuyorum.
Evet, işte buydu 'tutku'muz, ister kendimizi ifade etme dürtüsü olsun ister sürreal bir kurgu peşinde koşmak olsun, bu alanda çalışmamızın sebebi çoğu zaman bir tutkuydu.
Fakat bu tutkuyu genelde müşterilerimizin veya yöneticilerimizin tasarımları içinde kullandık, acısıyla tatlısıyla bir çok tecrübe edindik ve mesai saatleri dışında 'bu işlerle' uğraşacak halimiz kalmadı.
Bu döngü yeni teknikler, yeni kurgular, denemeler ve yanılmalar yani hayalimizdeki fikirleri gerçekleştirmek için ihtiyaç duyduğumuz vakti bize sunamadı, çünkü hepimizin sağlıklı bir psikoloji için iş hayatı ile iş dışındaki hayatı 'elimizden geldiğince' dengelememiz gerekiyordu.
'İlk adım'
Benim için ilk adım 5 yıllık, bazen yoğun bazen durağan yani belirsiz bir iş hayatı sonrası, “2018 yılının eylül ayında oluşabildi, ve çekim ekipmanlarımı alıp tek başıma bir seyahate çıktım. Yolculuğun kendisi de yola çıkma kararı da ani bir kararla, bir yakınımın 'Çıralı'ya git kesin, çok güzel' demesiyle, tek başıma yola çıkarak ve otel rezervasyonunu yolda telefondan yaparak gerçekleşti.
Yıllardır tatil yapmayan biri olarak yola çıkarken içimde pek bir heyecan yoktu, tatil yapmayı galiba unutmuştum ama otele varıp odamı görünce biraz heyecanlandığımı inkar edemem.
O sabah çok da istemeyerek çekim ekipmanlarımı kurcalamaya başladım ve onları sırt çantasında sahile götürdüm, açıkcası biraz tuhaf hissediyordum çünkü ilk kez kendi keyfim için çekim yapmak üzereydim ve aklımda hiç bir çekim planı yoktu... Plan yapmak da istemiyordum...
Sabah uyandığımda iyice fark ettiğim üzere, Eylül ayı mükemmel bir hava sunuyormuş ve bu bölge Eylül ayında kalabalık olmuyormuş... Tam isabet !
Anahtar bulundu !
Sakinlik ve dinlenme arayışım sırasında yukarıdaki videoyu oluşturmuş, böylece 'tutku'mu hatırlamak ve mesleğim ile barışmak adına ilk adımımı bu yolculuk ile atmış olmuştum...
Farkına vardıklarım :
- Bu ekipmanlar çocukken bende olsaydı heyecandan uyuyamazdım
- Şimdi bu ekipmanlara sahibim
- Özgürce yapılan çalışmalar özgüvenimi artırırken kendimi geliştirmemi sağlıyor
- Devam etmeliyim !
Bir sonraki gönderi : 'Anahtar'
Sevgilerle,
Fatih Uğur
Prodüktör @Vidyograf
www.vidyograf.com